Γράφει ο Ιωάννης Δημητρόπουλος Αντιστράτηγος ε.α – Μαθηματικός Πέρασαν 40 χρόνια από τότε που η Τουρκία, με πρόσχημα τη διατάραξη τ...
Αντιστράτηγος ε.α – Μαθηματικός
Πέρασαν 40 χρόνια από τότε που η Τουρκία, με πρόσχημα τη διατάραξη του status quo στη ν. Κύπρο συνεπεία της άφρονος ενέργειας του Ιωαννίδη, κατέλαβε την περιοχή βόρεια της γραμμής Κόλπος Μόρφου – Αμμόχωστος, που καλύπτει το 40% περίπου του εδάφους της. Στη συνέχεια, με την εγκατάσταση στην περιοχή αυτή των τουρκοκυπρίων, των τουρκικών στρατευμάτων και των εποίκων...
άλλαξε ο συσχετισμός δυνάμεων και δημιουργήθηκαν νέες στρατιωτικές και πληθυσμιακές συνθήκες.
άλλαξε ο συσχετισμός δυνάμεων και δημιουργήθηκαν νέες στρατιωτικές και πληθυσμιακές συνθήκες.
Για την επίλυση του προβλήματος αυτού, της κατάφωρης, δηλαδή, παραβίασης της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Ελληνισμός επέδειξε στρατηγική προχειρότητα και «αδράνεια», καθόσον πίστεψε από την αρχή ότι η επανάκτηση των απολεσθέντων θα γινόταν μόνο μέσω της διπλωματίας.
Απόρροια της εσφαλμένης αυτής εκτίμησης ήταν να μη χρησιμοποιηθούν σωστά και έγκαιρα τα διαθέσιμα όπλα (διπλωματικοί ελιγμοί, πιέσεις, απειλή βίας, κ.λπ.) με αποτέλεσμα αυτά να αχρηστευθούν και το πρόβλημα να παραμένει άλυτο . Ειδικότερα για το θέμα αυτό αναφέρονται συνοπτικά τα εξής:
Πρώτον, δεν ασκήθηκε πίεση σε διεθνές επίπεδο (διαδηλώσεις, απεργίες πείνας, εν ανάγκη και τρομοκρατικές ενέργειες) για να είναι το κυπριακό σε ημερήσια διάταξη ,ώστε να υποχρεωθούν κυρίως οι ΗΠΑ και ο ΟΗΕ να εξαναγκάσουν την Τουρκία για την επίλυσή του. Αντ΄αυτού, αναμέναμε παθητικά τις πρωτοβουλίες και τις προτάσεις του ΟΗΕ, που όσο περνούσε ο καιρός το κάθε προτεινόμενο σχέδιο του ήταν χειρότερο από το προηγούμενο.
Δεύτερον, η Εθνική Φρουρά δεν χρησιμοποιήθηκε για την αποκατάσταση των πραγμάτων στη Μεγαλόνησο, η δε διακήρυξη το Νοέμβριο του 1993 από τις κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου του δόγματος του ενιαίου αμυντικού χώρου (ΔΕΑΧ) ήταν απλά μια μεγαλόστομη εξαγγελία άνευ αντικρίσματος, καθόσον έγινε χωρίς πρόγραμμα και σχέδιο. Τούτο φάνηκε ξεκάθαρα 5 χρόνια αργότερα με τη ΜΗ εγκατάσταση των S-300 στην Κύπρο, ενέργεια που οδήγησε ουσιαστικά το ΔΕΑΧ στην τροχιά της βαθμιαίας κατάργησής του και το ηθικό του Κυπριακού Ελληνισμού σε κάθετη πτώση.
Σήμερα, όλοι συμφωνούν ότι η κατάσταση στην Κύπρο είναι απαράδεκτη και η παράτασή της θα έχει αρνητικές συνέπειες για τους Ε/Κ και τους Τ/Κ, επιπλέον μια επίλυση που θα εγγυάται ένα ενιαίο κράτος θα έχει θετική επίδραση σε ολόκληρη την περιοχή, ενώ πρωτίστως θα επωφεληθούν οι ίδιοι οι Κύπριοι.
Η ανακάλυψη του φυσικού αερίου(φ.α) στην κυπριακή ΑΟΖ πέραν από την οικονομική διάσταση έχει και πολιτική τοιαύτη, καθόσον οι ΗΠΑ και η ΕΕ δείχνουν ιδιαίτερο ζήλο για την επίλυση του κυπριακού στη βάση του «νέου σχεδίου ΑΝΑΝ» που παρουσίασε ο ΟΗΕ για διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Η Ε/Κ πλευρά έχει αποδεχθεί, κατά μερικούς λάθος, ως βάση συνομιλιών την ομοσπονδία από τη δεκαετία του ΄70.
Η πρεμούρα και το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για το κυπριακό καταδεικνύει ότι έχουν συμφέρον τόσο για το φ.α όσο και για την εξομάλυνση των σχέσεων Τουρκίας –Ισραήλ, ώστε να υπάρξει σταθερότητα και ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή της Αν. Μεσογείου.
Η Τουρκία από την πλευρά της φαίνεται ότι αυτή τη φορά είναι διατεθειμένη να κάνει ένα βήμα πίσω, καθόσον θωρεί ότι η επίλυση του κυπριακού αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη ενεργειακή συνεργασία Τουρκίας – Κύπρου - Ισραήλ και τη μεταφορά τού φ.α προς την ΕΕ μέσω του εδάφους της.
Η ολική επανόρθωση των πραγμάτων, που αποτελεί για την Ε/Κ πλευρά την ιδεατή λύση, είναι ανέφικτη, καθόσον τόσο τα χρονικά περιθώρια όσο και οι δυνατότητες για ελιγμούς έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Τέλος, διάχυτη είναι η εντύπωση ότι η πρόταση του ΟΗΕ αποτελεί την τελευταία ευκαιρία που εγγυάται την ύπαρξη ενιαίας Κύπρου, διότι σε περίπτωση απόρριψή της το επόμενο βήμα θα είναι με μαθηματική ακρίβεια η διχοτόμηση, η δημιουργία, δηλαδή, δυο εχθρικών κρατών με κοινά σύνορα.
Με βάση λοιπόν τα προαναφερθέντα, η Ε/Κ πλευρά πρέπει να προσεγγίσει ρεαλιστικά το πρόβλημα, να θέσει υπό επιτήρηση το συναισθηματισμό της και να ενεργήσει με σοβαρότητα ,σύνεση και χωρίς βιασύνη προς την κατεύθυνση της εξεύρεσης μιας συμβιβαστικής και βιώσιμης λύσης, για την αποδοχή ή μη της οποίας τον τελικό λόγο θα έχει κυπριακός λαός.
